پی نوشتی بر آونگ میان عرف و قانون(2)
آموخته ها و اندوخته های یک دادفر
پی نوشتی بر آونگ میان عرف و قانون (2)
علی صابری
در نگاشته ی اصلی خود، هم شماره ی ماده را اشتباه نگاشته ام هم نام قانون را. قانون بودجه سالانه که داریم هیچ، پنج سال یک بار هم قانون برنامه توسعه داریم. به همین دلیل در ذهنم نام قانون به جای احکام دائمی برنامه توسعه کشور، احکام دائمی بودجه آمد. درباره ی برنامه توسعه بارها نوشته ام که ویژه ی آغاز حکومت در هر انقلابی هستند. نمی دانم ما چگونه به برنامه ششم رسیده ایم که البته شش فقط برای فوتبالی ها عدد خوبی است و تازه احکام دائمی برنامه هم داریم. آن هنگام می بینیم که قانون مجازات و آیین دادرسی و غیره، آزمایشی و اصل هشتاد و پنجی هستند. مجلس برای آن ها هنگامی بسنده ندارد تا در صحن مطرح شود. بگذریم، به یادداشت های خود مراجعه کردم اما در نیافتم اشتباه و قصورم و تقصیرم هنگام یادداشت برداری و خوانش بوده یا به هنگام نگارش. در نگارش هم جایی که ذهنم آبستن نوشتن می شود برای به گیتی آوردن این کودک شتاب دارم. همین است که شش ماهه می آید و بیشتر هنگام ها ناقص. تازه با وجود این شتاب دیدیم که چه زود دیر شد و نگاشته ام در زنده بودن جسم استاد عراقی به دستش نرسید و تنها یادش را زنده داشت. به هر حال به تدارک این اشتباه نوشته ی زیر را از شماره 116 مجله مدرسه حقوق صفحات 55 تا 57 در دید خوانندگان می نهم تا اشتباهم در نگارش شماره ی ماده و نام قانون بخشوده شود.
 |
 |
 |
دکتر علی صابری
2320 بازدید
1396/10/17
0 نظر
دیدگاه کاربران
;
;
